Lima, Huaraz

Hallo iedereen!

We zitten alweer over de helft van onze reis! Nog een maand te gaan. Gelukkig maar, als we afgelopen week terug hadden moeten reizen waren we niet zo ver gekomen met die aswolk.
Hierbij dag 29 t/m 35:

Dag 29:
Vandaag weer terug naar Lima! Het zuidelijke rondje Peru sluiten we hier mee af. Veel mooie dingen gezien en meegemaakt. Het ging ook allemaal zo soepel. Geen moment meegemaakt dat we dachten: ojeeee, dit gaat mis! Nu op naar het noorden van Peru. Het noorden van Peru wordt een stuk minder bezocht door toeristen. Schijnt ook allemaal wat gevaarlijker te zijn. Meer overvallen, meer demonstraties, meer geweld. Maar het schijnt er ook heel mooi te zijn! Midden in het Andesgebergte, meer naar het noorden waar de temperatuur rond de 30 graden zal zijn, stranden, mangrove.. we zullen zien!
Het vliegtuig naar Lima had wat vertraging maar uiteindelijk kwamen we na een relaxte vlucht aan in Lima. Meteen wat misverstanden met een taxichaffeur. Hij vroeg ontzettend veel geld voor de taxirit en had ons ook naar een ontzettend duur hotel gebracht (5 sterren) terwijl wij het over een cheap hostel hadden. Sukkel. Dat was ook de enige keer tijdens onze reis tot nu toe geweest dat we wat onvoorbereid een stad ingingen. Normaal hebben we al wat informatie opgezocht over hostels, locaties etc. Uiteindelijk maar de taxi uitgestapt en de Lonely Planet erbij gepakt. (reisgids) Zelf een hostel uitgezocht, klein stukje lopen,.. ze hadden nog een plekje vrij. We kwamen in een soort van tuinhuisje. Zag er zo op het eerste gezicht wel goed uit, toen we van vermoeidheid even op bed wilde ploffen braken we bijna wat botten. Oooh wat was dat bed hard. Was een plastic matrasje op wat planken. Damn. Nja, het was in ieder geval wel goedkoop en we zouden maar 2 nachten blijven.

Dag 30:
Vandaag eigenlijk alleen maar wat rondgeslenterd en lang op een terrasje gezeten. Lekker gegeten en gedronken, beetje mensen kijken. Wat een verschillen! Van prachtige vrouwen in mantelpakjes op hoge hakken tot slechtverzorgde vrouwen met gescheurde en bevlekte kleren die hun kindje met vieze vegen op de wangen letterlijk meeslepen. Veel verschil hier in arm en rijk.

Dag 31:
We hadden vandaag pas om 22.00u een nachtbus naar Huaraz. De dag een beetje volgemaakt met internetten, wederom terrasje zitten (he, wat vervelend :p).
Om 22.00u zaten we dus in de nachtbus naar Huaraz. Huaraz is zo´n 400 km vanaf Lima. Het plaatsje wordt vooral gebruikt als startpunt voor allerlei trektochten door de bergen. Er zijn namelijk heeeele mooie bergen, genaamd de Cordillera Blanca in de Andes.

Dag 32:
Om 06.30 kwamen we aan in Huaraz. We werden opgehaald door iemand van het guesthouse. Echt een super sfeervol guesthouse. Alleen praten ze er geen woord Engels. Was wel een beetje lastig... Meteen voor de aankomende 2 dagen 2 tours geboekt.
De omgeving van Huaraz is inderdaad prachtig. Het ligt een beetje in een dal en is omringd door bergen. Aan één kant van het dal heb je uitzicht op de Cordillera Blanca. Hoge besneeuwde bergen van meer dan 6000 meter. Prachtig! Ons guesthouse heeft ook een dakterras waar je uitzicht hebt op de bergen van de Cordillera Blanca.
Huaraz zelf is ook wel leuk. Lange winkelstraat met allemaal prulleriawinkeltjes. Verder is er niet zoveel bijzonders te doen. Er zijn ook weinig toeristen te bekennen. Is ook wel een keer leuk!

Dag 33:
vandaag gaan we richting de besneeuwde bergtoppen. Daar bevindt zich een heel mooi meer (zeggen ze). Lake Llanganuco. Uit het snelle spaans praten van de guesthousemedewerker waarbij we de tour hebben geboekt weten we alleen dat we om 08.30u klaar moeten staan omdat we met een taxi worden opgehaald. Verder weten we helemaal niets! Haha, we zien het wel!
Om 08.30u stond er inderdaad een taxi klaar met een chauffeur die ook geen woord engels sprak. De taxirit kon je het beste vergelijken met een computerspelletje. Spelregels: zoveel mogelijk punten scoren door zo weinig mogelijk gaten in de weg te raken. De weg was echt super slecht. De chauffeur was wel behendig in het besturen van de auto, moest ook wel.. anders zou hij elke week een nieuw onderstel voor de auto moeten kopen. Na 2 uur rijden zaten we echt in de bergen. Via een zeer hobbelend zandweggetje hadden we echt prachtige uitzichten. Af en toe zei de chauffeur iets en wees hij ergens naar. We zeiden maar een beetje: oooh, wooow, muy bonito! Haha.. En toen kwamen we aan bij het meer.. WOW! Wat ontzettend mooi! De kleur van het water! Turquoise! Zo helder ook! Daar een tijdje gebleven, chauffeur legde uit dat we een stukje langs het meer konden lopen. Hij bleef op ons wachten bij de auto. Wij dus een langs het meer via een leuk pad stuk gelopen. Beetje kijken of we aparte beestjes zagen, wat foto´s gemaakt van het meer. Stefan liep een stukje voor me en toen zei hij opeens met een angstige strakke stem: ´Eef, weg hier! Maken dat we wegkomen!´ Eef vroeg geschokt wat er aan de hand was. Stefan zette het op een rennen en struikelde bijna over de moerassige stukken met grote keien erin. Eef er maar snel achter aan rennen. ¨Er zat echt een joekel van een wesp bij mijn been en hij had zo´nnnnn groot steekding! (Steef liet bijna zo´n 10 cm tussen zijn vingers zien). Eef was hem al flink aan het uitlachen maar toen zagen we opeens weer wat groots bij ons vliegen en toen zetten we het allebei op een gillend rennen. Hahaha, hilarisch.
Weer meer dan 2.5 uur rijden terug naar het hostel over de super slechte weg maar het was zeker de moeite waard geweest!

Dag 34:
Vandaag werden we om 08.00u opgehaald (weer door een taxi, wat een luxe!) om naar een paardenranch hoog in de bergen te gaan (3650 meter). Daar werden we warm onthaald door een Canadese vrouw (Diana) die meteen aan ons vroeg of wij Nederlanders waren. Haar ouders kwamen namelijk oorspronkelijk uit Friesland. Bijzonder! Zij en haar man hadden een prachtig stuk grond met een grote ranch. Ze runden ook een bed and breakfast. We gingen dus weer paardrijden! Eerst kregen we van haar een verhaal te horen over dat het belangrijk is om een band met je paard te hebben voordat je ging rijden. Daarom gingen we de paarden eerst borstelen en de hoefijzers schoonmaken. Best eng! Sta je daar met zo´n krachtig been in je handen zodat je bij de ijzers kan. Wel bijzonder om dat een keer te doen natuurlijk! Eenmaal op het paard was het toch wel weer eg leuk! Lekker een beetje op een paard rijden en van de prachtige natuur genieten, net als in Cusco. Vandaag ging het er alleen een heel stuk heftiger aan toe! Diana wist dat we niet ervaren waren maar op een gegeven moment gingen we flink in gallop! Wooow, haha, flink stuiteren op het zadel maar wel heel gaaf! Nog ff een eng momentje toen Eef opeens de teugels kwijt was, was wel ff een zweetmomentje. Zit je op een paard dat niet onder controle te krijgen is. Na zeker zo´n 3 uur op het paard te hebben gezeten voelden we onze knieën en billen wel! Afscheid genomen van Diana en de paarden en 3 km naar beneden gelopen door afgelegen dorpjes met zeer vriendelijke mensen. In 1.5 uur wel 100 keer buenos tardes gezegd. na 3 km konden we een super gammel busje pakken die je voor 1 sol (25 eurocent) naar beneden bracht. Na een half uurtje kwamen we weer heelhuids aan in de bewoonde wereld.
Toen we op zoek waren naar een restaurantje hoorden we opeens een stem: ´Jullie zijn toch Nederlanders?´ Wij omkijken, stond er een wat oudere blanke man aan de andere kant van de straat. Hij vertelde dat hij ons had gezien bij de ranch en dat hij graag even met ons wilde kletsen omdat hij uit Canada en zijn vrouw uit Nederland kwam. Wel grappig dat we hem dan nu toevallig alsnog tegen kwamen. ´s Avonds nog lekker pizza gegeten en weer terug naar het guesthouse waar we ´s avonds in een ligstoeltje naar de sterrenhemel hebben gekeken.

Dag 35:
Weer tijd om verder te trekken! Vanavond pakken we om 08.30 weer een nachtbus. Ditmaal naar Huanchaco, een strandplaatsje dicht bij Trujillo. Kunnen we de bikini en de zwembroek weer uit de backpack halen.

Muchos besos Eef&Steef